موفقیت هر گاوداری جهت حفظ بقاء و همچنین افزایش تولید شیر به چگونگی پرورش و نگهداری گوساله‌ها دارد. سالانه 20 تا 30 درصد از گاوهای شیرده در هر گله به دلایل مختلف حذف می‌شوند که برای حفظ اندازه گله به همان نسبت تلیسه جایگزین مورد نیاز است.

انتقال سریعتر گوساله‌ها از مرحله ابتدایی به مرحله بعدی و تبدیل شدن به یک حیوان نشخوار کننده اهمیت ویژه ای داشته و تحت تأثیر میزان مصرف مصرف غذای خشک و ترکیب خوراک قرار دارد. مصرف شیر بیشتر موجب مصرف خوراک جامد کمتر در دوره پیش از شیرگیری و در نتیجه موجب تأخیر در رشد و بلوغ شکمبه می‌شود که این خود موجب تأخیر در اولین باروری و کاهش تولید شیر، در اولین دوره شیردهی می‌شود لذا مصرف خوراک جامد بیشتر در دوره پیش از شیرگیری موجب توسعه بهتر شکمبه شده و با مصرف روزانه 800-700 گرم خوراک جامد (استارتر) در سه روز متوالی می‌توان با خیال راحت مصرف شیر گوساله را قطع نمود.

در فرموله کردن استارتر گوساله سه هدف اصلی مورد توجه قرار گرفته است:

1. فراهم کردن همه مواد مغذی مورد نیاز در مقادیر و نسبت‌های مناسب برای گوساله
2. مشاهده پاسخ‌های رضایت بخش در گوساله‌ها
3. افزایش سود گوساله