مراقبت‌های مرغداری در فصل بهار

با در نظر گرفتن انتخاب فصل مناسب برای جوجه‌ریزی توسط مرغداران باید برنامه‌های متناسب و دقیقی با توجه به نیازهایی مانند شرایط آب و هوایی در نظر گرفته شود. پرورش دهندگان باید به دقت شرایط محیطی را زیر نظر داشته باشند تا بتوانند روند تولیدی خوبی را سپری نمایند. با انتخاب فصل بهار جهت جوجه‌ریزی با در نظر گرفتن نوسانات دمایی ملزم به رعایت برخی مسائل است. با شروع فصل بهار و آغاز بارش‌های بهاری ممکن است مشکلاتی برای گله‌های پرورشی بوجود آید. در اینجا به برخی از بیماری‌ها و مشکلات مرتبط با فصل بهار و روش‌های درمان و پیشگیری برای حفظ سلامت گله در هنگام آغاز فصل بهار پرداخته شده است.

پرندگان مهاجر

پرندگان مهاجر گونه‌هایی هستند که در طول سال، فرآیندهای مهاجرت را در نقاط مختلف جهان انجام می‌دهند. با توجه به تعداد زیادی از پرندگان شرکت‌کننده در مهاجرت، بررسی اینکه چه بیماری‌هایی می‌توانند توسط آن‌ها منتقل شوند، مهم است. بسیاری از گونه‌های پرندگان در جهان فرآیندهای مهاجرت کوتاه‌مدت و بلندمدت را انجام می‌دهند. مهاجرت یک پدیده طبیعی است که در آن پرندگان بنا به فصل یا اقلیم، مسافت‌های معینی را طی می‌کنند. در فرآیندهای مهاجرت، پرندگان می‌توانند در داخل همان کشور یا منطقه یا حتی از یک قاره به قاره دیگر حرکت کنند. با تغییر فصل‌ها بر اساس زمان سال، پرندگان بین نیمکره‌های شمالی و جنوبی جابه‌جا می‌شوند.

پرندگان مهاجر می‌توانند مخازن طبیعی یا میزبان انواع مختلف ویروس‌ها باشند. این بدین معنی است که وقتی آن‌ها مهاجرت می‌کنند، ویروس‌ها از یک منطقه جغرافیایی به منطقه دیگر منتقل می‌شوند و می‌توانند سایر طیور را آلوده کنند. به همین دلیل، در پرورش طیور، تحقیقات و پیشگیری از ویروس‌های منتقل‌شده توسط پرندگان مهاجر بسیار مورد توجه است.

هر سال دو دوره مهاجرت وجود دارد: بهار و پاییز. در پاییز، پرندگان از نیمکره شمالی به قاره‌های نیمکره جنوبی سفر می‌کنند. برخی از آن‌ها در جایی که غذا پیدا می‌کنند و استراحت می‌کنند، متوقف می‌شوند و برخی دیگر به سفر خود به سمت جنوب ادامه می‌دهند. سپس، پس از شش تا هشت ماه زندگی در مناطق گرمسیری، در بهار به منطقه شمالی بازمی‌گردند.

ویروس‌های پرندگان و ارتباط آن‌ها با مهاجرت

ویروس‌ها به دلیل بیماری‌هایی که ایجاد می‌کنند، تأثیر بالایی در پرورش طیور دارند. پرندگان مهاجر می‌توانند این ویروس‌ها را جابجا کرده و جهش‌ها یا عفونت‌هایی ایجاد کنند که موجب آلودگی یک منطقه به ویروس شود.

بنابراین، دلایل زیادی برای تحقیق و یادگیری بیشتر درباره این ویروس‌ها در پرندگان مهاجر وجود دارد. ویروس‌ها با افزایش مرگ‌ومیر در مزارع مرغداری، هزینه‌های درمان و تشخیص، کشتار طیور بیمار و کاهش تولید، تأثیر اقتصادی بالایی بر روی پرورش طیور دارند.

نقش پرندگان مهاجر

چندین ویروس از اهمیت زیادی در دامپزشکی برخوردارند که هم پرندگان تولیدی و هم پرندگان مهاجر را آلوده می‌کنند. به همین دلیل، مطالعه اپیدمیولوژی و چرخه‌های بیولوژیکی این پاتوژن‌های ویروسی برای درک نحوه تعامل آن‌ها با هر گروه از طیور حائز اهمیت است.

از سوی دیگر، مشخص شده است که پرندگان وحشی به طور مداوم با طیور در سیستم‌های کوچک و متوسط تعامل دارند. این تعامل می‌تواند جابجایی و تبادل پاتوژن‌ها را تسهیل کند. این وضعیت زمانی تشدید می‌شود که طیور مهاجر هستند و پاتوژن‌هایی را به همراه دارند که در هر منطقه ناشناخته و یا اصلا وجود ندارند.

طیور صنعتی با فعال کردن سیستم ایمنی، به ویروس‌ها، چه به صورت طبیعی (از طریق مواجهه با پاتوژن) و چه به صورت مصنوعی (از طریق واکسیناسیون)، نسبت به ویروس‌ها ایمنی پیدا می‌کنند. با این حال، اگر طیور تولیدی هرگز در معرض یک ویروس قرار نگرفته باشند، سیستم ایمنی آن‌ها در برابر آن پاتوژن‌های جدید دفاعی ندارد.

ویروس‌های مهم در پرندگان مهاجر

از میان مهم‌ترین ویروس‌ها در پرندگان مهاجر می‌توان به آنفولانزای پرندگان، بیماری مارک، ویروس نیوکاسل و برونشیت عفونی پرندگان اشاره کرد. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این ویروس‌ها می‌توانند در مواد منجمد به‌مدت نامحدود و برای مدت‌های طولانی در دماهای معتدل زنده بمانند به همین دلیل بهار، فصلی است که باید احتیاط بیشتری به‌عمل آید. این ویروس‌ها می‌توانند از طریق کفش‌، لباس‌، تجهیزات و همچنین از طریق حشرات و جوندگان منتقل شوند. همچنین از طریق تماس مستقیم پرنده به پرنده نیز منتقل می‌شوند.

آنفولانزای پرندگان

آنفولانزای پرندگان یکی از ویروس‌هایی است که در طول تاریخ به طور گسترده‌ای مورد مطالعه قرار گرفته است.

علائم بیماری شامل مرگ ناگهانی بدون هیچ‌گونه علامت قبلی، کاهش انرژی و اشتها، افت تولید مثل، ورم پلک‌ها و شانه‌ها و پاها، دشواری در تنفس، ترشح بینی، چرخش سر و گردن، لنگ‌زدن یا افتادن و اسهال می‌باشد. اگر با این علائم روبرو شدید، آن‌ها را به دامپزشک فارم یا اداره دامپزشکی محل خود گزارش کنید.

راهکار مقابله با ویروس آنفولانزای پرندگان

اقدامات بیولوژیکی برای حفاظت از گله خود را اتخاذ کنید، به‌ویژه با ورود به فصل بهار و آغاز مهاجرت پرندگان وحشی، ضدعفونی کردن لباس‌ها، از جمله کفش‌ها، دست‌ها و تجهیزات، امری ضروری است. همچنین کاهش تعداد بازدیدکنندگان در فارم شما پیشنهاد می‌شود. اگر بازدیدکنندگان ضروری هستند (مانند دامپزشکان، ارائه‌دهندگان خدمات و غیره) یک روش شستشو برای دست‌ها، چکمه‌ها و تجهیزات آن‌ها راه‌اندازی کنید.

ویروس آنفولانزای پرندگان به احتمال زیاد یکی از مهم‌ترین پاتوژن‌های ویروسی در صنعت طیور در سطح جهانی است. این بیماری به دلیل تأثیر آن بر بهداشت عمومی و انتقال به خوک‌ها و انسان‌ها به‌طور گسترده‌ای مورد مطالعه قرار گرفته است.

پرندگان مهاجر نقش مهمی در شیوع آنفولانزای پرندگان دارند. پرندگان وحشی آبی مانند مرغابی‌ها به عنوان مخازن طبیعی این بیماری شناخته می‌شوند. در این پرندگان که مهاجرت می‌کنند، ویروس آنفولانزا می‌تواند تغییرات آنتی‌ژنی ایجاد کند که به افزایش بیماریزایی این پاتوژن منجر می‌شود.

جهت مطالعه بیشتر در مورد آنفولانزای پرنده می‌توانید به مقاله آنفولانزای پرندگان مراجعه فرمایید.

ویروس بیماری مارک

یک مطالعه دیگر در سال 2011 وجود ویروس بیماری مارک را در پرندگان مهاجر در ژاپن شناسایی کرد. نقش مرغابی‌های مهاجر در افزایش این پاتوژن ویروسی شناخته شد. همچنین، آن‌ها متوجه شدند که مرغابی‌های بومی نیز ویروس را داشتند و می‌توانند به عنوان ناقل بیماری به سایر نوع‌های طیور عمل کنند. بیماری مارک می‌تواند تصویری سیستمیک از لنفوم بدخیم ایجاد کند که در صورت وجود سویه‌های بسیار پاتوژنیک، عوارض بالایی را به همراه دارد.

ویروس نیوکاسل

بیماری نیوکاسل  یک بیماری ویروسی حاد و مسری است که به طور عمده در طیور، به ویژه مرغ ایجاد می‌شود و به عنوان یکی از مهم‌ترین بیماری‌های مرغ گوشتی شایع است. این بیماری بوسیله ویروس نیوکاسل ایجاد می‌شود. پرندگان مهاجر می‌توانند به عنوان مخزن و ناقل ویروس نیوکاسل عمل کنند. بیماری نیوکاسل یک چالش جدی برای صنعت مرغداری، به ویژه در مورد مرغ‌های گوشتی است. درک و آگاهی از شیوع این بیماری، علائم آن و روش‌های پیشگیری از اهمیت بالایی برخوردار است تا بتوان از تلفات و خسارات اقتصادی ناشی از آن جلوگیری کرد. به همین دلیل، توصیه می‌شود که مرغداران به‌طور فعال بهداشت و کنترل بیماری را در عملیات پرورش طیور خود پیاده‌سازی کنند.

این ویروس شامل سویه‌های کم‌خطر، متوسط و پرخطر است. سویه‌های پرخطر معمولاً به شدت باعث بروز بیماری در طیور می‌شوند و می‌توانند منجر به تلفات بالا در جمعیت‌ پرندگان و مرغداری‌ها شوند.

جهت مطالعه بیشتر در مورد بیماری نیوکاسل می‌توانید به مقاله بیماری نیوکاسل در پرندگان مراجعه فرمایید.

ویروس برونشیت عفونی پرندگان (IBV)

بیماری برونشیت عفونی یک بیماری ویروسی است که به ویژه در طیور، از جمله مرغ‌ها، شایع است و می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت و تولید مرغ‌های گوشتی داشته باشد. این ویروس عمدتاً از طریق تنفس وارد دستگاه تنفسی پرندگان می‌شود و می‌تواند منجر به عفونت‌های حاد در دستگاه تنفسی و عفونت در دستگاه ادراری و عفونت تناسلی، کاهش کیفیت تولید تخم‌مرغ و کاهش رشد و وزن بدن گردد.

پرندگان مهاجر می‌توانند نقش مهمی در انتقال این بیماری به مرغ‌های گوشتی داشته باشند. این پرندگان ممکن است به عنوان ناقلین ویروس عمل کرده و آن را به نواحی جدید منتقل کنند. عوامل زیر می‌توانند در این انتقال نقش داشته باشند. پرندگان مهاجر می‌توانند در زمان مهاجرت یا در مناطقی که با مرغ‌های گوشتی در ارتباط هستند، ویروس را به آسانی منتقل کنند. مهاجرت فصلی و جابه‌جایی پرندگان می‌تواند باعث شیوع این بیماری در مناطق جدید و ایجاد کانون‌های جدید عفونت شود.

با توجه به اینکه پرندگان مهاجر می‌توانند به عنوان مخزن و ناقل ویروس‌ها عمل کنند، درک رفتارهای آن‌ها و خطرات بالقوه‌ای که برای جمعیت‌های مرغ گوشتی به همراه دارند، برای بهبود سلامت و تولید طیور بسیار مهم است.

عفونت کیسه زرده و بند ناف(امفالیت)

امفالیت که به عنوان بیماری ناف یا بیماری جوجه‌های نرم نیز شناخته می‌شود، عفونتی است که در زمان جوجه‌کشی یا قبل از بهبودی ناف جوجه اتفاق می‌افتد. امفالیت فقط بر مرغ‌ها تأثیر می‌گذارد و ناشی از تخم‌مرغ‌های کثیف، تخم‌مرغ‌هایی با پوسته کیفیت پایین، تخم‌مرغ‌های آلوده که در ناحیه جوجه‌کشی منفجر می‌شوند و... است. علائم، شامل کم‌آبی، ورم در ناحیه شکم جوجه، عفونت‌های خارجی ناف و کیسه‌های زرده بزرگ است. درمان خاصی برای امفالیت وجود ندارد و بیشتر پرندگان مبتلا در عرض چند روز از بین می‌روند. برای پیشگیری از امفالیت، نواحی جوجه‌کشی (جعبه‌های تخم‌گذاری و انکوباتورها) را تمیز کنید.

استافیلکوکوس

استافیلکوکوس اورئوس یک عفونت ناشی از خاک است که معمولاً پس از طوفان‌ها و دوره‌های هوای مرطوب در فصل بهار مشاهده می‌شود. این عفونت‌ در سه مرحله دیده می‌شود: حاد، مزمن و مرگ. علائم سپتی‌سمی شکل حاد شامل درد در حین حرکت، فقدان اشتها و تب بوده و در شکل مزمن عفونت استافیلکوکوس پرندگان لنگش دارند و ترجیح می‌دهند نشسته باشند تا ایستاده. مرگ پرنده ناشی از جراحتی است که در آن استافیلکوکوس مزمن محلی از پا را عفونی می‌کند.

نووبیوسین، اریترومایسین یا پنی سیلین می‌توانند به عنوان درمان‌ها استفاده شوند. با دامپزشک خود مشورت کنید تا دوز مناسب برای گله شما را تعیین کند.

انگل‌های مرغداری در فصل بهار

انگل‌های خارجی می‌توانند در سالنهای پرورشی در حین گرم شدن هوا مشکل بزرگی ایجاد کنند. شپش‌ها و کنه‌ها و کک‌ها شایع‌ترین‌ انگل‌ها در مرغداری هستند و می‌توانند بیماری‌های جدی ایجاد کنند. انتقال ویروس‌ها و بیماری‌ها اصلی‌ترین نگرانی است، اگرچه از بین رفتن پرها و خارش به خاطر تحریک نیز مشکلاتی ایجاد می‌کند.

عوامل مدیریتی مهم در فصل بهار

در این بخش، سعی کردیم اطلاعات عملی و قابل اعتمادی در مورد تأثیر رویکردهای مدیریتی برای گله‌های پرورشی در فصل بهار ارائه کنیم.  ارتفاع حداکثر و عوامل تغذیه‌ای، حداقل دمای هوای بیرونی، جهت و ابعاد ساختمان، چگالی گله، ظرفیت تهویه و کیفیت آب شرب به‌عنوان متغیرهای محیطی اصلی مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

بهبود ژنتیکی به منظور رشد سریع جوجه‌ها و افزایش بهره‌وری غذایی معمولاً منجر به تغییر ظرفیت ژنتیکی شده است. به همین دلیل، شرایط محیطی بهینه و نیازهای غذایی دقیقا باید در گله‌های طیور فراهم شود تا به پتانسیل ژنتیکی بالای خود برسند.

علاوه بر این عوامل، عوامل دیگری که کمتر فهمیده شده‌اند، مانند موقعیت جغرافیایی فارم و جوجه‌کشی، به ویژه به لحاظ ارتفاع نسبت به سطح دریا و کیفیت آب شرب نیز می‌توانند بر نرخ تولید جوجه تأثیر بگذارند و در نتیجه بر کیفیت جوجه‌های هچ شده تأثیرگذار باشند. در برخی کشورها، مانند ایران، عرض جغرافیایی، ارتفاع، فصل، دمای روز و شب و بسیاری از عوامل محیطی دیگر به شدت متغیر هستند. بیشتر آب شرب در مزارع طیور از منابع زیرزمینی تأمین می‌شود که بسیار سخت و شور هستند.

تأثیر کیفیت آب شرب

منابع آبی حاوی املاح و نمک های فراوانی است، که می توانند موجب افزایش سختی آب شوند. این مساله به این دلیل است که در هنگام بارش باران در ارتفاعات و عبور آن از میان سنگ‌ها و کوهساران، املاح و عناصر زیادی به آب راه می یابند. اگر چه برخی از این املاح برای سلامتی انسان مفید هستند، اما وجود اکثر این ناخالصی‌ها سبب مشکلات فراوانی در استفاده از آب خواهند شد. شاید تاکنون اصطلاح آب سبک (نرم) یا آب سنگین را شنیده باشید، در واقع میزان سختی یا سبک بودن آب بر اساس میزان این املاح در آب سنجیده می‌شود. مشاهده ویدیوهای سخنرانی دکتر هاتفی‌نژاد در مورد بهداشت آب در مرغداری

مشکلات استفاده از آب سخت

آب سخت اصطلاحا به آبی گفته می‌شود، که دارای نمک های معدنی نظیر ترکیبات بیکربنات، یون‌های کلسیم و منیزیم و ... باشد. سختی آب به طور کلی به دو نوع سختی موقت و دائم آب طبقه‌بندی می‌شود. سختی موقت آب به معنای زیاد بودن بی کربنات کلسیم، منیزیم و آهن در آن می‌باشد و سختی دائم آب به علت بیش از اندازه بودن نمک سولفات، نیترات، منیزم، آهن و کلرید کلسیم به وجود می‌آید. اگر چه وجود یون‌های دیگر فلزی مانند آهن، آلومینیوم، روی و منگنز نیز می‌توانند سبب سختی آب شوند، اما به دلیل این که مقدار این یون‌ها در آب بسیار ناچیز می‌باشد، سختی کل آب (TH) تنها از مجموع یون‌های کلسیم و منیزیم در آب اندازه‌گیری می‌شود.

راه‌های کاهش سختی آب

همان طور که گفته شد، سختی آب عمدتاً به دلیل وجود یون‌های کلسیم و منیزیم در آب است. با استفاده از روش‌های زیر می توان سختی آب را کاهش داد:

روش شیمیایی: با استفاده از مواد شیمیایی می‌توان یون‌های کلسیم و منیزیم را از آب حذف و جداسازی کرد. مواد شیمیایی که عمدتاً در این روش مورد استفاده قرار می‌گیرند، ترکیباتی نظیر کربنات سدیم، هیدروکسید سدیم، کربنات باریم و فسفات سدیم هستند. در این روش آب با ماده شیمیایی افزوده شده، واکنش داده، سپس با عبور آب از صافی می توان ترکیبات شیمیایی ایجاد شده را از آب جدا کرد.

سختی گیر رزینی: در این روش از دستگاه سختی‌گیر جهت حذف املاح و نمک‌های موجود در آب استفاده می‌شود. این دستگاه حاوی رزین تصفیه آب است، که می‌تواند با جذب یون‌های کلسیم و منیزیم و جایگزینی آن‌ها با یون‌های سدیم، سختی آب را کاهش دهد. این روش در مقایسه با روش‌های دیگر هزینه بالاتری دارد و از آن تنها به منظور کاهش سختی آب در مصارف صنعتی استفاده می‌شود.

سیستم اسمز معکوس: در دستگاه‌های تصفیه آب اسمز معکوس صنعتی و خانگی، از فیلتر تصفیه آب ممبران استفاده می‌گردد. در این روش بسیاری از ناخالصی‌ها و مواد شیمیایی موجود در آب حذف و جداسازی می‌شوند. فیلتر ممبران اسمز معکوس غشایی نیمه تراوا با روزنه‌هایی به قطر 0.0001 میکرون دارد، که می تواند بسیاری از املاح موجود در آب را حذف کند.

روش الکترولیتی: در این روش از دستگاه الکترولیت با دو الکترود روی و مس جهت کاهش سختی آب استفاده می‌شود. در روش الکترولیتی با ایجاد جریان الکترولیت که از کاتد به سمت آند به وجود می‌آید، مقدار کمی یون‌های فلزی در آب حل شده و به این صورت از تشکیل رسوبات در آب جلوگیری می‌گردد. هزینه راه اندازی روش الکترولیت بسیار بالا است، اما پس از راه اندازی دستگاه الکترولیت، هزینه نگهداری از آن نسبتاً پایین خواهد بود.

روش مغناطیسی: در این روش با عبور آب از یک میدان مغناطیسی از تشکیل رسوبات در آب جلوگیری می‌شود. این روش شباهت زیادی به روش الکترونیکی دارد و تنها تفاوت آنها استفاده از میدان مغناطیسی به جای میدان الکتریکی است. روش مغناطیسی برخلاف روش سختی‌گیری رزینی قادر به حذف کامل سختی آب نمی‌باشد.

بهترین روش برای حذف سختی آب در مصارف صنعتی، دستگاه تصفیه آب اسمز معکوس است. 

جهت مطالعه موارد بیشتر می‌توانید مقالات اهمیت رعایت بهداشت آبخوری و اهمیت آب در پرورش طیور را مطالعه بفرمایید.

تنظیم هوای سالن

رفاه جوجه‌های گوشتی به طور قابل توجهی تحت تأثیر هوای سالن قرار دارد. این امر به دلیل نوسانات دمایی در فصل بهار حائز اهمیت می‌باشد. سرعت بالای جریان هوا، گازهای مضر و دمای نادرست همگی می‌توانند سیستم ایمنی پرندگان را به خطر بیندازند. در نتیجه، ناهماهنگی در ایجاد هوای مناسب می‌تواند پرندگان را مستعد ابتلا به عفونت‌های ویروسی و باکتریایی کند و در نتیجه منجر به تلفات شود. اگرچه این بدترین سناریو است، تلفات کوچکتر و کمتر محسوس نیز ممکن است، از جمله کاهش افزایش وزن روزانه و نرخ تبدیل خوراک پایین و در نتیجه کاهش شاخص‌های مرغداری!

در جایی که سیستم‌های تهویه منحصراً با دما کنترل می‌شوند، پرندگان خیلی سریع احساس سرما می‌کنند، زیرا رطوبت و سرعت هوا در نظر گرفته نمی‌شود. یک سیستم تهویه ایده آل با توجه به مقادیر هدف تعیین شده برای دما و رطوبت ایده آل، به عنوان مثال 20 درجه سانتیگراد در رطوبت نسبی 65٪ کار خواهد کرد. اگر رطوبت افزایش یابد (در نتیجه از هدف منحرف شود)، باید دما به طور همزمان کاهش یابد. برعکس این امر هم صادق است. اگر رطوبت کمتر باشد، می‌توان دما را افزایش داد. کنترل کننده‌های آب و هوای مدرن همچنین می‌توانند به طور خودکار سرعت هوای ایجاد شده توسط سطح تهویه فعلی را جبران کنند.

کیفیت بستر

مواد بستر تأثیر قابل توجهی با شروع فصل بهار بدلیل بارندگی‌های فصلی بر زندگی، سلامت و تولید جوجه‌های گوشتی دارند. وقتی شرایط بستر نامناسب (خیس) باشد، احتمال بروز پودودرماتیت افزایش می‌یابد. پرندگان که در درد مداوم به سر می‌برند، تحرک کمتری دارند و در نتیجه کمتر می‌خورند و می‌نوشند و به همین دلیل تولید گوشت آن‌ها کمتر خواهد شد. در سال‌های اخیر، تحقیقات زیادی بر روی مواد بستر سنتی و جایگزین انجام شده است. بخش قابل توجهی از این مواد به عنوان مناسب یا بهبود دهنده پارامترهای تولید ارزیابی شده‌اند. شواهد نشان می‌دهد که حداقل یک چهارم از جوجه‌های گوشتی تحت درد مداوم به دلیل پودودرماتیت، التهاب مفاصل یا سایر اختلالات حرکتی برای بیش از یک سوم از زندگی خود دارند. سلامت سیستم حرکتی چالش اصلی برای بهبود رفاه طیور است. چندین بستر می‌تواند به عنوان ماده بستر برای طیور استفاده شود. به طور کلی هرچه ذرات بستر ریزتر باشند، بروز پودودرماتیت کمتر خواهد بود. با این حال، ماده بستر بهینه باید قادر به جذب آب اضافی باشد و همچنین به خوبی خشک شود.

راهکارهای مدیریتی در فصل بهار

مدیریت مرغ‌های گوشتی در فصل بهار با توجه تغییرات سریع در دما و رطوبت محیط نیازمند توجه خاصی است. در این فصل، تغییرات دما و رطوبت می‌تواند تأثیر زیادی بر رفاه و تولید مرغ‌ها داشته باشد. در ادامه، به بررسی راهکارهای مدیریتی مؤثر برای پرورش مرغ‌های گوشتی در فصل بهار پرداخته می‌شود:

تنظیم دما و تهویه

کنترل دما: به دلیل تغییرات دما در بهار، مهم است که دما داخل سالن پرورش به طور مناسب کنترل شود. استفاده از سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی مناسب می‌تواند به حفظ دمای مطلوب در سالن کمک کند.

تهویه مناسب: ایجاد تهویه خوب برای جلوگیری از تجمع رطوبت و گازهای سمی (مانند آمونیاک) ضروری است. استفاده از فن‌های تهویه، بینی و کانال‌های هوای تازه می‌تواند کیفیت هوای داخل سالن را بهبود بخشد.

 مدیریت بهداشتی

نظارت بر بهداشت: با افزایش رطوبت و شرایط جوی، خطر شیوع بیماری‌ها افزایش می‌یابد. بنابراین، نظارت بیشتر بر وضعیت بهداشتی مرغ‌ها و محیط زیست آنها الزامی است.

ضد عفونی سالن‌ها: ضدعفونی کردن دوره‌ای سالن‌ها و تجهیزات قبل از ورود جوجه‌ها و بعد از هر دوره پرورش بسیار مهم است.

 تغذیه و آب

توزیع غذا: با توجه به افزایش دما و فعالیت مرغ‌ها در فصل بهار، باید اطمینان حاصل شود که غذای کافی و مناسب برای آنها فراهم شده است. توزیع منظم غذا و استفاده از خوراک با کیفیت بالا (غذای مخصوص پرنده‌های گوشتی) می‌تواند رشد و تولید مرغ‌ها را افزایش دهد.

آب تمیز: تأمین آب تمیز و تازه برای مرغ‌ها امری حیاتی است، به‌خصوص در ماه‌های گرم‌تر که نیاز به آب افزایش می‌یابد. اطمینان حاصل کنید که آب‌خوری‌ها همیشه پر و قابل دسترس هستند.

مدیریت بستر

بستر خشک: حفظ بستر خشک و تمیز به کاهش مشکلات بهداشتی و عفونی کمک می‌کند. استفاده از بسترهای مناسب و انجام تمیزکاری‌های منظم از جمله راهکارهای کلیدی در این زمینه است.

موارد آلودگی: نظارت بر بستر و مدیریت فضولات می‌تواند به کاهش آلودگی و بروز بیماری‌ها کمک کند.

سلامت و پیشگیری از بیماری‌ها

واکسیناسیون: اطمینان از واکسیناسیون به موقع و کامل برای جلوگیری از بیماری‌های شایع در فصل بهار (مانند نیوکاسل و برونشیت) ضروری است. مقاله واکسیناسیون طیور را مطالعه بفرمایید.

نظارت بر علائم بیماری: توجه به علائم بیماری در مرغ‌ها و اقدام سریع در صورت مشاهده عفونت یا علائم غیرطبیعی بسیار مهم است.

مدیریت سلامت روانی و رفاه

فضای کافی: ارائه فضای کافی برای پرندگان برای تحرک می‌تواند به کاهش استرس و بهبود رفاه کمک کند.

محیط آرام: ایجاد یک محیط آرام و مدیریت صداهای محیطی (مانند ماشین‌ها) می‌تواند به کاهش استرس در مرغ‌ها کمک کند.

برنامه‌ریزی تولید

برنامه‌ریزی مستمر برای تولید و مدیریت زمان کشتار باید به‌دقت انجام شود تا حداکثر استفاده از منابع و به حداقل رساندن خطرات بهداشتی ممکن شود.

نتیجه‌گیری

مدیریت مرغ‌های گوشتی در فصل بهار نیازمند توجه به جزئیات متعددی است. با اجرای این راهکارها، می‌توان به بهبود سلامت، رفاه و تولید مرغ‌ها کمک کرد و از بروز مشکلات بهداشتی جلوگیری نمود.

گردآوری و ترجمه: دکتر محمدرضا قهرمانیان
ویرایش و طراحی بصری: مهندس رضا یزدی